Hoe ik ervan droomde om een column te schrijven voor een bekende krant. Of het geen idee zou zijn een column te schrijven voor het Systeemtheoretisch Bulletin, zeiden ze met een knipoog… Het was het middelste midden van de zomer en we zaten met een aantal ST 44’ers op restaurant. Omdat het leuk was om tussenin nog eens af te spreken en we de opleiding op een of andere manier al misten.

Even terug naar de essentie, naar nieuwe verhalen luisteren, onze eigen verhalen maken, het bracht rust

De dag erna vertrok ik met mijn gezin op een lange zalige reis. Tijd om het hoofd leeg te maken en weer te vullen met nieuwe indrukken en nieuwe verbindingen. Maar ook de invloeden van de opleiding zitten verweven met de rest van het leven. Hoe je na een jaar systeemtherapie opleiding met een nieuwe bril kijkt naar vreemde culturen op reis…waar sociale perspectieven anders zijn en ook de invloeden erg verschillen. En de ontmoetingen van deze reis ook weer bewust of onbewust ons verder pad zullen bepalen. Deze reis bracht ons op plekken waar niemand woonde en waar we een beetje moesten zien te overleven in de pracht van de ons omringende natuur.

Pas achteraf kwam het besef hoe bevrijdend het was om even met de basisbehoeften bezig te zijn, te zien dat de tent er stond voor het donker werd. En dit samen met een groep mensen die elkaar niet kenden, maar op dat moment hetzelfde doel hadden en dit heel harmonieus lieten waar worden. Nog meer zo bij de kinderen, die een andere taal spraken, maar zelfs beter dan de volwassenen, elkaar vonden in het spel en in de tijd van hun leven. Even terug naar de essentie, naar nieuwe verhalen luisteren, onze eigen verhalen maken, het bracht rust.

En zo ook verse creativiteit. De laatste week van de reis las ik het boek van Fran Hedges, over individuele systeemtherapie. Het boek bleek een samenvatting van het eerste jaar opleiding en stond vol praktijkvoorbeelden, waardoor het wat ‘ei van Columbus’ -achtig aanvoelde. De bouwstenen die we reeds hadden gekregen stonden daar te blinken, en de constructie begon beetje bij beetje op een huis te lijken, maar nog niet echt bewoonbaar. De praktijkvoorbeelden uit het boekje bouwden voor mij weer een stukje verder. Op dat punt zijn we nu aanbeland in de opleiding, iedereen heeft systeem-ideeën in zijn hoofd, maar hunkert naar de vertaling in de praktijk, naar een prachtig gezellig huis waar het leuk is om rond te lopen en telkens nieuwe methodieken uit te proberen in de veiligheid van de nieuwe thuis.

Hoe goed deze metafoor in de column zou passen, zei ze met een lach. En hoe grappig dit was, want zulk een idee hadden de opleiders ook gehad, zei hij. A new butterfly was born.

 

Lieve De Backer is psychiater bij PC Broeders Alexianen