Beperkte de ‘social distancing’ zich eerst nog tot louter anderhalve meter, nu worden mensen gevraagd zo weinig mogelijk buiten te komen. Moet je noodgedwongen toch naar buiten? Was en ontsmet dan regelmatig je handen. Je weet nooit daarbuiten wie zijn coronahanden niet thuis heeft weten houden.

De corona-crisis is weliswaar niet enkel kommer en kwel. Mensen ontdekken en ontwikkelen allerlei initiatieven om op andere manieren met elkaar verbonden te blijven of elkaar te steunen.

Tim, een cliënt van me, belichtte nog een andere manier waarop deze ongewone situatie verbondenheid kan creëren. Hij worstelt namelijk al jaren met smetvrees. Zijn verhaal toont aan hoe de corona-crisis de grens doet vervagen tussen wat men normaal noemt en als pathologisch beschouwt.

Ik wil dit illustreren aan de hand van een chat-conversatie waarin ik hem een aantal vragen voorleg. Hoewel we wisten dat we dit gesprek zouden gebruiken voor deze blog, zijn Tim’s antwoorden oprecht en niet onderworpen aan enige vorm van redactie.

_____

Thomas Fondelli is psycholoog en systeemtheoretisch psychotherapeut. Hij is binnen het Zeepreventorium verbonden aan een leefgroep voor jongeren met obesitas. Hij werkt ook als zelfstandig psychotherapeut en is als freelance trainer verbonden aan de Interactie-Academie en Autisme Centraal.