Kort, bondig en toch altijd méér dan wat ‘popcorn voor de geest’. Dat is het opzet van In Beeld Gebracht. In dit format wordt telkens aan een andere opleider of supervisor van de Belgische Vereniging voor Relatie – en Gezinstherapie en Systeemcounseling gevraagd om een beeldfragment te kiezen. De antwoorden op een korte reeks terugkerende vragen geven samen met het fragment vorm aan reflecties die boeien, prikkelen of ontroeren.
In deze 19de aflevering is het de beurt aan Peter Rober. Hij is klinisch psycholoog en gezinstherapeut en werkzaam in Context, het centrum voor relatie- en gezinstherapie van het Universitair Psychiatrisch Centrum KU Leuven. Daarnaast is hij als hoogleraar verbonden aan het Instituut voor Familiale en Seksuologische Wetenschappen van de Faculteit Geneeskunde KU Leuven. Hij kiest een fragment uit (500) Days of Summer, een onafhankelijke Amerikaanse film uit 2009.
Wat is de context van het fragment?
“This is a story of boy meets girl, but it is not a love story,” zegt de voice-over bij de openingsscène. In deze film wordt terug geblikt op de relatie van Tom en Summer. Daarbij maakt Summer van in het begin duidelijk dat ze niet op zoek is naar een vaste relatie. Ze gelooft immers niet in de liefde. “Relationships are messy, and people’s feelings get hurt. Who needs it?” vertelt ze aan Tom. Maar Tom heeft gevoelens voor haar.
Wat maakt dat je dit gekozen hebt?
Het is een mooie film, vol met creativiteit, humor en toffe muziek (The Smiths, Carla Bruni, …) Maar het is ook een verdrietige, misschien in zekere zin zelfs donkere film. ‘Off-beat’ noemen de Amerikanen dat, geloof ik. Achteraf bekeken is het misschien vooral een realistische film die toont hoe het leven loopt, en hoe je probeert betekenis te geven aan wat er met je gebeurt. Hoe je keuzes tracht te maken om te krijgen wat je echt wil. En hoe het leven dan weer een andere wending neemt.
Hoe is dit fragment voor jou verbonden aan de systeemtheorie of de systeemtherapie?
De film toont de magische kanten van liefde, maar ook de onbegrijpelijke én de pijnlijke. Het is dus wel een verhaal over liefde, maar geen ‘love story’. Ook tussen Tom en Summer loopt het spaak. Ondanks zijn verbijstering en verdriet gaat Tom verder met zijn leven, met vallen en opstaan.
Hoe inspireert het je in je praktijk als opleider of als therapeut?
Als therapeut wil ik vooral mensen volgen in hun reis doorheen het leven. Ik probeer ze te helpen greep te krijgen op wat er gebeurt, maar ik probeer hen ook te helpen te aanvaarden waar je geen greep op krijgt.
Wie wil je graag dat het volgende fragment kiest?
Ik ben benieuwd naar de keuze van Paul Heyndrickx.
