“Ik kan er niet meer tegen”, verzuchtte Ria. “De kinderen van mijn nieuwe partner luisteren niet naar me, ze doen niks in huis en vaak negeren ze me ook nog. En dat terwijl ik me uitsloof om lekker voor hen te koken, bergen was doe, en ook nog gewoon een baan heb. Ik ben helemaal op”.

Wat Ria hier verwoordt hoor ik vaak als mensen eindelijk de moed hebben gevat om hulp in te roepen. Het is niet makkelijk om een samengesteld gezin te runnen, en vaak voelt het alsof je stank voor dank krijgt. Wat dan helpt is als er erkenning is voor alle leden van het gezin.

Erkenning voor de stiefouder.

Het is een basale behoefte van mensen om gewaardeerd te worden voor wat ze doen. Erkenning gaat verder. Erkenning is gezien en gekend worden in wie jij bent, wat jij doet, en wat jij voelt. Hoe moeilijk is het nou om tegen je nieuwe partner te zeggen dat je ziet hoeveel ze voor de kinderen overheeft, dat je ziet hoeveel moeite dat soms kost, dat je ziet hoe ze zich inhoudt en dat je daar bewondering voor hebt en dankbaar voor bent. Door erkenning te geven maak je je partner duidelijk dat je het allemaal niet vanzelfsprekend vindt wat deze voor jou en je kinderen doet. En dat helpt om het vol te houden.

Erkenning voor de ouder

Ook voor de biologische ouder is het leven in een nieuw gezin vaak niet gemakkelijk. Deze staat vaak tussen de kinderen en de nieuwe partner in. Het is duidelijk dat de nieuwe partner steun verwacht, maar de kinderen hebben het ook moeilijk. En bovendien is er ook nog de andere ouder van de kinderen, met wie hij/zij de relatie zo goed mogelijk wil houden omdat het anders nog moeilijker wordt. Ook deze ouder wil gezien worden. Kun je zeggen dat je ziet hoe lastig het voor hem/haar is om in spagaat te staan en voor alle partijen te zorgen. En hoe je ziet dat deze persoon aan zichzelf nog amper toekomt. Erkenning helpt.

Erkenning voor de stiefkinderen

Natuurlijk kunnen stiefkinderen lastig en irritant zijn. Maar zij zijn wel degenen die dagelijks de gevolgen de echtscheiding ondervinden. Zij moeten steeds van het ene huis naar het andere. Zij moeten steeds aan hun spullen denken. Zij moeten accepteren dat er een vreemde in hun huis komt wonen. Bedenk eens hoe het is als je logees krijgt? Bij mijn schoonmoeder hing een bordje op de logeerkamer: gasten brengen vreugde aan, zowel bij het komen als bij het gaan. Kan een kind nog lekker ongestoord zichzelf zijn als er altijd een vreemde in huis is? Kun je tegen het kind zeggen dat je ziet dat het ongedurig wordt van die veranderingen, dat je beseft dat dat lastig is, dat je het waardeert dat het toch steeds komt om bij zijn ouder te zijn. Ook hier helpt erkenning.

Erkenning helpt, het geven van erkenning kost niets en het levert heel veel op.

 

Nanda Poulisse

Nanda Poulisse is orthopedagoog, stiefplancoach en KIES-coach. Ze heeft een eigen praktijk in Sint-Michielsgestel waarin zij gescheiden ouders en stiefouders begeleidt (www.gezinspraktijkgestel.nl). Zij is zelf stiefdochter, stiefmoeder en de trotse oma van vijf (stief)kleinkinderen.

E-mail: info@gezinspraktijkgestel.nl